نبود قصدانشاء در عقود و ایقاعات صددرصد موجب بطلان است(ماده195ق.م)

رکن اصلی عقد قصد انشاء(ماده191ق.م )است.

فقدان رضای معتبرموجب بطلان عقدنیست و موجب عدم نفوذ است.

فقدان قصد همواره موجب بطلان است.

ازلحاظ جایگاه حقوقی و اهمیت،قصد مقدم بررضاست.

از لحظ زمانی،رضا برقصد مقدم است زیرا قبل ازاین که اراده را جراکنیم میل باطنی پیدا کرده ایم.

اول تصمیم و میل باطنی است که بعد منجر به قصد می شود.

با امضاءمبایعه نامه یا پرداخت پول در بیع قصد اعلام می شود.

عقدواقع می شود به قصد که قبل ازقصد،خطور،سنجش و رضا هم هست امابه شرط این که اعلام شودماده191ق.م

مادامی که تصمیم به مرحله اجرا نرسیده رضاوجوددارد ولی قصدوجود ندارد.

درقصدهمیشه اجرای اراده مورذنظر است.