« لکل ذی حق اسقاط حقه»

ماده 959 قانون مدنی

هیچ کس نمیتواند به طور کلی حق تمتع و یا حق اجراء تمام یا قسمتی از حقوق مدنی را از خود سلب کند.(اگر کسی این کار را کرد باطل است و بی اثر است.)

سومین وسیله اعلام اراده عمل یافعل است ایرادی که دراین بین وجوددارداین است که اشاره خودیک نوع عمل است..

اما قانون این دو را جدا کرده است.(ماده193ق .م)

دومین وسیله اعلام اراده ایماء و اشاره است ...

یعنی شخص می تواند با اشاره اراده اش را بیان کند.این مورد را ماده 192ق.م گفته اما یک جوری گفته که انگار مفهوم مخالف دارد.

طبق ماده 194ق.م قانون گذار تجویز کرده که ایجاد معامله هم از طریق الفاظ و هم از طریق نوشته 0البته مکتوب) و هم از طریق اشاره و هم از طریق عمل ممکن است.

با توجه به مواد 191،13 و 194 قانون مدنی مفهوم مخالف ماده 192 موردنظر قانون گذار نیست و در واقع این ماده مفهوم مخالف ندارد. چه طرفین لال باشند یا نه می توانند اشاره کنند.

اولین وسیله اعلام اراده لفظ است مثل فروختم،خریدم،اجاره کردم...

الفاظ و اشارات و اعمال دیگر که متعاملین به وسیله آن انشاءمعامله می نمایند...

باید موافق باشد به نحوی که احدطرفین همان عقدی را قبول کند که طرف دیگر قصد انشاء آن را داشته است والا معامله باطل خواهد بود.

انشاءمعامله ممکن است به وسیله عملی که مبین رضا و قصد باشد مثل قبض و اقباض حاصل گردد...

مگر در مواردی که قانون استثناءکرده باشد.

اشاره هم می تواند عمل حقوقی واقع کند.

در مواردی که برای طرفین یا یکی از آن ها تلفظ ممکن نباشد اشاره که مبین قصد و رضا باشد کافی خواهد بود.

شرط نتیجه مثبت قابل تخلف نیست.