اصول کافی شیخ کلینی نویسنده : کمرهای، شیخ محمد باقر جلد : 1 صفحه : 657
- ۰ نظر
- ۰۱ مهر ۰۲ ، ۱۶:۱۱
إِنَّ الْمُنَافِقِینَ یُخَادِعُونَ اللَّهَ وَهُوَ خَادِعُهُمْ وَإِذَا قَامُوا إِلَى الصَّلَاةِ قَامُوا کُسَالَىٰ یُرَاءُونَ النَّاسَ وَلَا یَذْکُرُونَ اللَّهَ إِلَّا قَلِیلًا
الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ طُوبَىٰ لَهُمْ وَحُسْنُ مَآبٍ
إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ سَیَجْعَلُ لَهُمُ الرَّحْمَٰنُ وُدًّا
همانا آنان که به خدا ایمان آوردند و نیکوکار شدند خدای رحمان آنها را (در نظر خلق و حق) محبوب میگرداند
انگیزه های شخصی غیرخدایی و افعال و ترک افعال غیرالهی موجب محبوبیت نخواهد شد.
مَا کَانَ لِأَهْلِ الْمَدِینَةِ وَمَنْ حَوْلَهُمْ مِنَ الْأَعْرَابِ أَنْ یَتَخَلَّفُوا عَنْ رَسُولِ اللَّهِ وَلَا یَرْغَبُوا بِأَنْفُسِهِمْ عَنْ نَفْسِهِ ۚ ذَٰلِکَ بِأَنَّهُمْ لَا یُصِیبُهُمْ ظَمَأٌ وَلَا نَصَبٌ وَلَا مَخْمَصَةٌ فِی سَبِیلِ اللَّهِ وَلَا یَطَئُونَ مَوْطِئًا یَغِیظُ الْکُفَّارَ وَلَا یَنَالُونَ مِنْ عَدُوٍّ نَیْلًا إِلَّا کُتِبَ لَهُمْ بِهِ عَمَلٌ صَالِحٌ ۚ إِنَّ اللَّهَ لَا یُضِیعُ أَجْرَ الْمُحْسِنِینَ
«عمل صالح» افعال اختیاری انسان است که همراه با «صلاح» باشد؛ یعنی دارای نظم و اعتدال بوده و هیچ گونه خللی در آن وارد نشود و فسادی در آن نباشد.
با توجه به اینکه عمل صالح و مشتقاتش بیشتر از 87مرتبه در قرآن ذکر شده است و همة آن ها همراه با
«آمنوا» و یا «هو مؤمن» یا نظیر آن می باشند، بدون شک عمل صالح در نزد خداوند در صورتی مؤثر و مقرّب است
که توأم با ایمان به خدا باشد و در غیر این صورت ارزش خود را از دست می دهد. بنابراین با در نظر گرفتن «ایمان»، هر کار شایسته ای که مطابق با موازین عدل و انصاف باشد، مورد رضای خدا و مشمول عموم «الصالحات» است (خواه در شرع بالخصوص تعیین شده باشد یا نشده باشد) و می توان آن را انجام داد.
نکتة مهم آن است که آن عمل، فعل اختیاری انسان باشد و همراه با ایمان به خداوند متعال و در جهت رضای او انجام گیرد؛ زیرا عملی که همراه با نیت خالص نباشد، صلاحیت تقدیم به پیشگاه خداوند را ندارد و عمل صالح نامیده نمی شود.
در فلسفة تربیتی اسلام، انسان در پرتو ایمان جهت پرورش روحی و جسمی خود و برای رسیدن به کمال تلاش
می کند و این تلاش و کوشش است که بیانگر ایمان واقعی وی (که امری درونی و باطنی است) می باشد و زمینة
پاداش، جزا و ترفیع درجات را برای او فراهم می آورد.
در آیات الهی نیز بر اهمیت عمل تأکید فراوان شده است:
((وَ أنْ لَیسَ لِْلإِنْسانِ إِلاّ ما سَعی * وَ أنّ سَعْیهُ سَوْفَ یری * ثُمّ یجْزاهُ الْجَزاءَ اْلأوْفی))؛ «بهره ای
برای انسان جز سعی و کوشش او نیست و تلاش او به زودی دیده می شود. سپس به او جزای کافی
داده خواهد شد».
یَوْمَ تَرَى الْمُؤْمِنِینَ وَالْمُؤْمِنَاتِ یَسْعَىٰ نُورُهُمْ بَیْنَ أَیْدِیهِمْ وَبِأَیْمَانِهِمْ بُشْرَاکُمُ الْیَوْمَ جَنَّاتٌ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا ۚ ذَٰلِکَ هُوَ الْفَوْزُ الْعَظِیمُ