اتحاد طلب و اراده در امر و اتحاد طلب و کراهت من باب نهی
در باب امر سخن از اتّحاد طلب و اراده است و در باب نهی سخن از اتّحاد طلب و کراهت است.
- ۰ نظر
- ۲۲ اسفند ۰۲ ، ۱۷:۵۹
در باب امر سخن از اتّحاد طلب و اراده است و در باب نهی سخن از اتّحاد طلب و کراهت است.
در باب امر،علوّ واقعی معتبر است،در صدق نهی نیز علوّ واقعی معتبر است.اقوال دیگری هم وجود دارد.
ماده امر به معنای طلب،ظهور در طلب الزامی(وجوبی) داشت؛ماده نهی نیز عندالاطلاق ظهور در طلب الزامی (تحریمی) دارد و اطلاق آن بر کراهت قرینه می خواهد.
مادّه امر در موارد مختلفی استعمال می شود که شاخص ترین آن ها امر به معنای طلب بود، واژه نهی نیز چنین است و مثل بر طلب دلالت می کند. با این تفاوت که درباره امر، اقوال مختلفی وجود داشت و رای مرحوم آخوند این بود که ماده امر مشترک لفظی است و برای دو معنای طلب و شیء-به صورت جداگانه- جداگانه وضع شده است . ولی در باب نهی، این اقوال مطرح نیست و ظاهراً همه قبول دارند که نهی حقیقت درخصوص طلب است.
الف-ماده نهی
ب-هیئت نهی
ج-مطلوب به نهی
د-دلالت نهی بر مرّه و تکرار
ه-سقوط نهی با معصیت