ویژه نامه اصول دین بخش سوم: نبوت(نبوت خاصه) معجزه برگ بیست و یکم: عجز بشر از آوردن همانند قرآن «۱» رسول بزرگ اسلام یک تنه با همه ملل و امم به مقابله برخاست، و با تحدّى به #قرآن، جهانِ در جهل را به مقابله طلب کرد که اگر در تردید هستید سوره ای مثلش را بیاورید .... بدیهی است با تعصّبات عامّه مردم نسبت به عقایدشان، و با تصلّب رهبران مذاهب بر حفظ پیروانشان، و با احساس خطر سلاطین از بیدارى رعایاشان، اگرقدرت داشتند، در مقابله با قرآن درنگ نمىکردند. با وجود دانشمندان و شاعران و سخنورانى که بزرگان فصاحت و بلاغت بودند وبازار عکّاظ را میدان مسابقه قرار مىدادند، و شعر برنده مسابقه را به افتخار او بر خانه #کعبه مىآویختند، اگر قدرت معارضه داشتند در این مسابقه که بُرد و باخت دنیا و دین آنها در کار بود چه مىکردند؟ سرانجام چارهاى ندیدند جز آن که گفتار او را به سحر تعبیر کنند :« اِنْ هذَآ إِلاَّسِحْـرٌ مُّبینٌ »¹. خودِ این، دلیل بر تسلیم در مقابل اعجاز #قرآن است، زیرا سحر منتهى به اسباب عادى است، و از حیطه قدرت بشر خارج نیست، و ساحران و کاهنانِ زبر دست درجزیرة العرب و ممالک همجوار آن فراوان بودند،که به شهادت تاریخ، کمال مهارت را در فنون سحر و کهانت داشتند؛ با این حال تحدّى #پیغمبر به قرآن، و عجز تمام آنان از مقابله با این کتاب در تاریخ ثبت شد، و به جاى معارضه با قرآن، به تطمیع آن حضرت به مال و مقام متوّسل شدند، و چون اثر نکرد به قصد جان او برخاستند. ۱. سوره مائده آیه۱۱۰« نیست این جز سحرى آشکار» چبرگرفته از کتاب مقدمه اصول دینآیت الله العظمی وحید خراسانی #کلام_فقیه #اعتقادات #نبوت_خاصه @Fatemyeh_ValiAsr