لیس العبادة بکثرة الصلوة و الصوم، انما العبادة التفکر فی امر الله عزّوجلّ
- ۰ نظر
- ۰۴ بهمن ۰۲ ، ۲۲:۳۵
«التفکر یدعوا الی آلبر و العمل به؛ تفکر انسان را به نیکی و نیکوکاری دعوت میکند».
«و الفکرة مراة الحسنات و کفارة السیئات و ضیاء القلوب و فسحة الخلق و اصابة فی صلاح المعاد و اطلاع علی العواقب و استزادة فی العلم و هی خصلة لا یعبدالله بمثلها قال رسولالله (صلیاللهعلیهوآلهوسلّم) فکرة ساعة خیر من عبادة سنة و لا ینال منزلة التفکر الا من قد خصه الله به نور معرفة و التوحید»؛ فکر واندیشه، آینه خوبیها و پوشاننده بدیها و روشنیبخش دلها و موجب خوشخویی و سعهصدر میشود. به وسیله تفکر انسان به صلاح روز رستاخیز و پایان کارش آگاه میشود و بر علم و دانشش افزوده میگردد و هیچ عبادتی بالاتر از تفکر نیست.
حضرت علی (علیهالسّلام) میفرماید: «لا علم کالتفکر؛
هیچ علمی هم چون تفکر و اندیشیدن نیست.»
حضرت امام (رحمةاللهعلیه) میفرماید: «...منزل اول انسانیت یقظه است و آن بیدار شدن از خواب غفلت و هشیار شدن از سکر طبیعت است و فهمیدن اینکه انسان مسافر است و هر مسافر زاد و راحله میطلبد و راحله انسان خصال خود انسان است»
«و انذرهم یوم الحسرة اذا قضی الامر و هم فی غفلة؛
بیم ده آنان را از روز حسرت؛ آن هنگام که کار از کار گذشته و آنها در غفلت فرورفتهاند».