«ثُمَّ‌ أَنْشأْناهُ‌ خَلقاً‌‌ آخَرَ فَتَبارَک‌ اللّهُ أَحْسَنُ الخالِقینَ» (مؤمنون:۱۴)

در محضر ثقلین | بیانات آیت الله العظمی وحیدخراسانی بر محور قرآن و اهلبیت علیهم‌السلام جزء ۱۸ «ثُمَّ‌ أَنْشأْناهُ‌ خَلقاً‌‌ آخَرَ فَتَبارَک‌ اللّهُ أَحْسَنُ الخالِقینَ» (مؤمنون:۱۴) ...آنگاه به او آفرینش دیگر بخشیدیم، برتر است خدا که بهترین آفرینندگان است --------------------------------------------------------------  برای اهلِ الله دلیل بر معرفت او و وسیله ی معرفتِ او،خودِ اوست«یا مَنْ دَلَّ عَلى ذاتِهِ بِذاتِهِ¹» اما برای غیر آنان همین که در ساختمان بدن خودش بنگرد، کفایت می‌کند تا به خدای حکیم علیم بصیر ایمان بیاورد.  مثلاً انسان، موجودى که حکمتِ پوست او، بعد از کاوش هاى علمى هنوز مستور است،  باید دید که در باطن و مغز او چه غوغایى است ؛  از شهوتى که براى جلب ملایمات، و غضبى که براى حفظ آنها و دفع ناملایمات به او عنایت شده، تا عقلى که براى تعدیل این دو از جهت عملى و هدایت حواس از جهت نظرى به او افاضه شده است:«وَإنْ تَعُدُّواْ نِعْمَةَ اللّه لاَ تُحْصُوهَآ ²».  چنین کتاب حکمتى با چه قلمِ علم و قدرتى بر قطره آبى نوشته شده است؟! «فَلْیَنْظُرِ الانْسَـانُ مِمَّ خُلِقَ * خُلِقَ مِنْ مَّآءٍ دَافِقٍ³» پ این چه علم و قدرت و حکمتى است که از حیوان ذرّه‏بینىِ شناور در آن ماء مَهین، بشرى آفرید که مشعل ادراکش اعماق آفاق و أنفس را کاوش کند و زمین و آسمان را میدان جولان اندیشه و قدرت خود قرار دهد؟! «أَلَمْ تَرَوْاْ  أَنَّ الله سَخَّرَ لَکُم مَّا فِى السَّمَـوَتِ وَ مَا فِى الْأَرْضِ وَ أَسْبَغَ عَلَیْکُمْ نِعَمَهُ ظهِرَةً وَ بَاطِنَةً وَ مِنَ النَّاسِ مَنْ یُجَـادِلُ فی الله بِغَیْرِ عِلْمٍ وَلاَهُدًى وَ لاَ کِتَـابٍ مُّنِیرٍ⁴».  در مقابل عظمت این علم و  قدرت و رحمت و حکمت، آدمى چه مى‏تواند بگوید بجز آنچه خود او فرمود:«فَتَبَارَکَ اللّهُ أَحْسَنُ الْخَـالِقِینَ » و چه مى‏تواند بکند جز آنکه به ‏خاک بیفتد و سر بر آن آستان جلال بسایدو بگوید :« سُبْحَـانَ رَبِّىَ الْأَعْلى وَ بِحَمْدِهِ ».   ۱. بحار الانوار، ج٨٤، ص٣٣٩ بیان

امیرالمومنین علیه‏السلام «اى کسى که بر ذات خودت، به ذات خود دلالت کردى» ۲. سوره نحل، آیه ١٨ (و اگر بشمارید نعمتهاى خدا را ، نمى‏شود که آنها را به حساب در آورید ) ۳. سوره طارق، آیه ۵، ٦ (پس باید نظر کند انسان که از چه آفریده شده است؛ آفریده شد از آبى جهنده) ۴. سوره لقمان، آیه ۲۰ (آیا نمى‏بینید که خدا مسخّر کرد براى شما آنچه در آسمانها و آنچه در زمین است، و فراوان کرد بر شما نعمتهاى خویش را آشکار و نهان، و بعضى از مردمانند که مجادله مى‏کند در خدا به غیر علم و نه هدایت و نه کتاب نور بخش ) .   برگرفته از کتاب «مقدمه ی اصول دین» آیت الله العظمی وحید خراسانی #کلام_فقیه #ماه_رمضان #قرآن @Fatemyeh_ValiAsr