قرینه وجودی به تعیین مراد جدّی متکلم از طریق ذکر قید یا کلامی خاص اطلاق می‌شود.
فرزاد تات | جمعه, ۳ فروردين ۱۴۰۳، ۰۳:۰۷ ب.ظ
۱ - تعریف
[ویرایش]
قرینه وجودی، مقابل قرینه عدمی بوده، و به قرینه‌ای گفته می‌شود که در کلام در قالب یک امر وجودی مانند: قید یا جمله یا حکم عقل و یا اوضاع و احوال خاص، به دست می‌آید؛ به خلاف قرینه عدمی که از راه نیاوردن قید و یا کلامی از سخن گوینده به دست می‌آید و مراد او را روشن می‌نماید؛ مانند: «رایت عینا باکیة» که کلمه «باکیة» قرینه وجودی است بر این که مراد از کلمه «عین»، چشم است.
۲ - پانویس
[ویرایش]
| ۱. | ↑ تحریرات فی الاصول، خمینی، مصطفی، ج۲، ص۱۹۰. |
