فصاحت و بلاغت

‍  ویژه نامه اصول دین بخش سوم: نبوت(نبوت خاصه)   معجزه  برگ هجدهم: مقدمه ۳:فصاحت و بلاغت محیط بعثت #رسول_الله، محیط مسابقه در سخن از جهت فصاحت و بلاغت بود، به گونه‌ای که مجالس و محافل اعراب جاهلی بر محور هنرنمایی شعرا و رقابت آنان می‌گشت. و مراتب و منازل نخبگان جامعه در آن زمان، به مراتبِ فصاحت و بلاغت در نثر و نظم معیّن مى‏شد، یعنی جایگاه و قدر اجتماعی هر کس به اندازه ی توانایی او در خطابه و شعر بود، اشعار برگزیده نیز چنان منزلتی می‌یافت که آرایه ی کعبه می‌شد. «معلقات سبع = آویزه‌های هفت‌گانه» قصایدی بود که با طلای مذاب نوشته و بر دیواره های #کعبه آویخته بودند. این خصوصیّت ایجاب کرده است که #قرآن مجید از جهات مختلف در لفظ ومعنى، دلیل بر نبوّت و سفارت آن جناب باشد... . خدای متعال با اعجاز ادبی و #فصاحت و #بلاغت بی نظیر کلامش، توجه مردم شعر دوست و بلاغت‌ شناس را به #قرآن جلب کرد و آنان را با کلامی آشنا کرد که هم در اوج بلاغت است و هم سرشار از معانی بدیع و معرفت‌های راه‌گشا.  #قرآن_کریم، به اعتراف همگان، نه شعر بود و نه نثر مرسوم؛ بلکه اسلوبی مستقل و ویژه داشت، و در عین حال، مخاطبانش را حکمت و تعلیم و تربیت می‌آموخت. بدین ترتیب، گویندگان بزرگ عرب را به زانو درآورد؛ تا جایی که «معلّقات سبع» منسوخ شد و دیگر کسی به آنها افتخار نمی‌کرد... . برگرفته از کتاب مقدمه اصول دین آیت الله العظمی وحید خراسانی #کلام_فقیه #نبوت_خاصه #اعتقادات  @Fatemyeh_ValiAsr