چه ملازمه ای میان حقیقت دراعم بودن با عدم تضاد اوصاف وجود دارد؟

ملازمه از این جا ناشی می شود که اگر مشتق، حقیقت در اعم شد،پس الآن هم که ذات متصف به قعود  و نوم و سواد می باشد و می گوییم زید قاعد و قائم و... باید به لحاظ همین حال اسناد بتوان گفت : زید قائم،مستیقظ و... و میان آن دو جمع کرد و اگر هر دو قابل صدق باشد تضادّ از بین می رود. پس خلافان هستند نه ضدّان