تداخل دانشی
براساس (( قدر جامع قضایای مختلف،اشتراک در غرض واحد شد)) نتیجه می گیریم که پاره ای از علوم و دانش ها در برخی از مسائل با یکدیگر تداخل می کنند. یعنی یک مساله می تواند از مسائل دو علم باشد؛چرا که هریک از آن علوم برای هدفی تدوین شده است، و مساله مزبور غرض هر دو علم را تامین می کند. برای مثال ، مساله ای ممکن است هم غرض علم اصول فقه را-که همان اقتدار بر استنباط حکم شرعی از ادله است-تامین کند و از مسائل علم اصول فقه محسوب شود،و هم غرض علم لغت را- که همان تحصیل معنای لغوی الفاظ است-تامین کند و از مسائل علم لغت به شمار آید.شاید علمی وجود نداشته باشد که صددرصد مسائل آن،از مسائل علوم دیگر جدا باشد و حتی در یک مساله هم تداخل نداشته باشند.
لا یقال علی هذا یمکن تداخل فی تمام مسائلهما فی ما کان هناک مهمان متلازمان فی الترتب علی جمله من القضایا لا یکاد انفکاکهما.
فانه یقال مضافا الی بعد ذلک بل امتناعه عاده لایکاد یصح لذلک تدوین علمین و تسمیتهما باسمین بل تدوین علم واحد یبحث فیه تاره لکلا المهمین و اخری لاحدهما و هذا بخلاف التداخل فی بعض المسائل فان حسن تدوین علمین کانا مشترکین فی مساله او ازید فی جمله مسائلهما المختلفه لاجل مهمین،مما لایخفی.
