اگر مبدا مشتق،از فعلیات باشد مدت اتصاف و تلبس قلیل و کوتاه است...

مادامی که فلان ذات دارای شأنیّت و قابلیّت باشد یا دارای حرفه و صنعت باشد،یا دارای ملکه و قوّه باشد، اطلاق مشتق بر آن، حقیقت است ولو برای برای یک بار هم با با منشار،نشری صورت نگرفته باشد، یا مجتهد برای یک بار هم از ملکه اجتهادش استفاده نکرده باشد. اما هنگامی که این شانیّت از او زائل شد و شغل و حرفه اش را کنار گذاشت و ملکه عدالت و اجتهاد و... از او منقضی شد،آیا پس از انقضاء تلبّس و اتّصاف هم، این اطلاق،حقیقت است یا مجاز یا علاقه ما کان؟ پس کلیه مشتقات در محل نزاع داخل اند.