نام کتاب : معراج السعادة نویسنده : النراقی، المولى احمد
گر نماز و روزه مى‌فرمایدتنفس مکار است فکرى بایدت
نفس را هفتصد سراست و هر سرىاز ثرى بگذشته تا تحت الثّرى
و اگر یافت که چیزى از این صفات در دل او هست سعى کند در خلاصى از آن به موعظه و نصیحت و سرزنش و ملامت و مصاحبت نیکان و مجالست خوبان و ریاضت و مجاهده تا سلب آن صفت بشود.و اگر به آسانى سلب نشود معالجه را مکرر نماید.
و بعد از آن تفکر کند در صفات حسنه،اگر به گمان خود خود را متصف به آنها یافت در صدد آزمایش خود برآید تا از مکر نفس و تلبیس آن مطمئن شود.و اگر خود را از یکى از آنها خالى یافت تأمل نماید در طریق تحصیل آن.
بعد از آن متوجه هر یک از اعضاى خود شود و فکر کند در معاصى متعلقه به آن، مثلا نگاه به زبان کند که آیا در آن روز غیبتى یا دروغى یا لغوى یا فحشى یا خود ستائى یا سخن‌چینى از آن صادر شده یا نه.و همچنین گوش و دست و پا و شکم و غیر این‌ها از اعضا.
آنگاه تفکر کند در طاعاتى که متعلق به هر یک از این اعضاء هست از واجبات و مستحبات،پس اگر بعد از فحص یافت که از آنها معصیتى سر نزده و طاعات را به جا آورده‌اند حمد خدا را کند.و اگر به صدور معصیتى یا ترک طاعتى برخورد اول سبب و باعث آن را بجوید و در صدد قطع آن بر آید سپس تدارک آن را به توبه و ندامت کند تا فرداى آن مانند امروز نباشد.
و این قدر از تفکر در احوال خود در هر شبانه روزى لازم است از براى هر دیندارى که معتقد نشأۀ آخرت باشد.و نیکان سلف و اهل تقوى و ورع از گذشتگان را در صبح هر روز یا شام هر شب همین طریقه و عادت بوده.بلکه از براى ایشان طومارى بوده که در آنجا نیک و بد صفات و افعال را ثبت کرده و هر روز و شب حال خود را به آنجا مقابله مى‌نمودند،و چون از زوال صفت رذیله یا اتصاف به فضیلتى مطمئن مى‌شدند در آن طومار قلم مى‌کشیدند و دست از فکر در آن برداشته به بقیه مى‌پرداختند.و چنین مى‌نمودند تا همه را قلم کشند.و بعضى که مرتبه ایشان پست‌تر و گاهى معصیتى که از ایشان سر مى‌زد معاصى‌اى که باید خود را از آن باز دارند در طومار مى‌نوشتند چون اکل حرام یا شبهه یا کذب یا غیبت یا مراء یا مسامحه در امر به معروف و نهى از منکر و امثال این‌ها،و سعى در خلاصى از هر یک مى‌نمودند.
و بالجمله صالحین سلف را این طریقه و رویّه بوده و این را از لوازم ایمان به محاسبه روز قیامت مى‌شمردند.
پس واى بر ما که دست از پیروى و متابعت نیکان برداشته و پرده غفلت را بر دیده
