قطع تعبدی

قطع تعبدی، ظنّ ملحق به قطع به حکم شرع می باشد.

قطع تعبدی، مقابل قطع وجدانی بوده و به قطع حاصل از ظن اطمینانیِ معتبر گفته می‌شود، که در واقع قطع نیست و تعبداً به آن قطع اطلاق گردیده است، مانند: قطع به دست آمده از امارات معتبر.

به بیان دیگر، در قطع تعبدی، همانند قطع عرفی، احتمال خلاف وجود دارد، اما شارع به این احتمال خلاف اعتنا نکرده و آن را تعبداً قطع به حساب آورده است؛ یعنی برای آن حجیت جعل کرده و احکام قطع را بر آن مترتب نموده است.