بررسی تحقق یقین مضاعف در قضایای شخصی

یقین مضاعف یا یقین به معنای اخص اعتقاد جازم و صادق به قضیه است به گونه‌ای که احتمال خلاف قضیه محال دانسته شود. برای یقین مضاعف چهار شرط شده است: 1. اعتقاد و جزم به مفاد قضیه. 2. اعتقاد به امتناع نقیض قضیه. 3. مطابقت با واقع و صدق. 4. زوال ناپذیری این اعتقاد.
شرط چهارم در یقین مضاعف این است که این یقین هیچگاه دچار تغییر نشود بر اساس این شرط برخی معتقدند که یقین مضاعف در قضایای شخصی جاری نمی‌شود زیرا یقین به این قضیه با تغییر حالت شخص تغییر می‌کند.  این اشکال باعث می‌شود یقین در وجدانیات و قضایای محسوس جاری نباشد در حالی که این قضایا بدیهی و یقینی هستند؛ زیرا این قضایا شخصی هستند برای پاسخ به این اشکال ، سه پاسخ می‌توان ارائه کرد: 1. عدم اعتبار قید زوال ناپذیر در یقین. 2. لحاظ قید زمان دقیق در یقین. 3. خلط بین یقین و متعلق یقین. 
در واقع می‌توان گفت که این پاسخها روح واحدی دارند و آن اینکه، آنچه در یقین مضاعف لازم است مطابقت با واقع است. برای تحقق مطابقت با واقع در قضایای شخصی باید قید زمان لحاظ شود و با لحاظ این قید دوام نیز حاصل است. 

https://nasim-e-kherad.ismc.ir/article_171249.html