گنجور » فیض کاشانی » دیوان اشعار » غزلیات » غزل شمارهٔ ۸۴۴

ز هرچه آن غیر یار استغفرالله

 

ز بود مستعار استغفرالله

 

دمی کان بگذرد بی یاد رویش

 

از آن دم بیشمار استغفرالله

 

زبان کان تر بذکر دوست نبود

 

ز سرش الحذر استغفرالله

 

سر آمد عمر و یکساعت ز غفلت

 

نگشتم هوشیار استغفرالله

 

جوانی رفت پیری هم سر آمد

 

نکردم هیچ کار استغفرالله

 

نکردم یک سجودی در همه عمر

 

که آید آن بکار استغفرالله

 

خطا بود آنچه گفتم و آنچه کردم

 

از آنها الفرار استغفرالله

 

ز کردار بدم صد بار توبه

 

ز گفتارم هزار استغفرالله

 

شدم دور از دیار یار ای فیض

 

من مهجور زار استغفرالله