همایندگرایی، پدیدارباوری، یا شبه پدیدارگرایی در فلسفه ذهن
فرزاد تات | دوشنبه, ۳ مهر ۱۴۰۲، ۰۱:۴۷ ب.ظ
همایندگرایی، پدیدارباوری، یا شبه پدیدارگرایی در فلسفه ذهن، نظریه‌ای است که می‌گوید پدیده‌های ذهنی (احساسات و ترس باورها و …) در فرد صرفاً نتیجه و اثر بعدی یا ثانوی (پی‌پدیدار) فرایندهای مادی در مغز و نظام عصبی است یا هر دوی آنها نتیجهٔ یک عامل مشترک هستند؛ یعنی مثلاً وقتی ضربان قلب تند می‌زند و حس ترس می‌آید برای مثال ممکن است ناشی از ترشحات بایوشیمیایی مغز و سیستم عصبی (مثلا آدرنالین) باشد و نه تجربهٔ ترس.
