معرفی حروفِ مُقَطَّعَه

حُروفِ مُقَطَّعه، یک یا چند حرف که در آغاز ۲۹ سوره از سوره‌های قرآن کریم، پس از بسم الله الرحمن الرحیم آمده است. این حروف، جداجدا و گسسته خوانده می‌شود؛ مانند «الم» در ابتدای سوره بقره که «الف، لام، میم» خوانده می‌شود.

جز سوره‌های بقره و آل عمران، سوره‌هایی که با حروف مقطعه آغاز می‌شوند، مکی هستند. برخی از سوره‌هایی که در ابتدای آنها حروف مقطعه آمده، عبارتند از: اعراف، یونس، هود، مریم، طه، قصص، غافر، و قلم.

عالمان و قرآن‌پژوهان، معانی و تفاسیر مختلفی برای حروف مقطعه بیان کرده و آثار مستقلی درباره آن تألیف کرده‌اند. بنابر اعتقاد علامه طباطبائی، حروف مقطعه، رمزی میان خدا و پیامبر است و کسی جز پیامبر(ص) از آن آگاه نیست. این تفسیر از حروف مقطعه، در روایتی از امام صادق(ع) هم آمده است. نشانه اعجاز قرآن کریم، اسم اعظم خداوند و برخی معانی دیگر هم برای حروف مقطعه ذکر شده است.

حروفِ مُقَطَّعَه، یک یا چند حرف که در آغاز ۲۹ سوره قرآن کریم، پس از بَسْمَلَه، قرار دارند و جداجدا و گسسته خوانده می‌شوند، مانند الم (الف، لام، میم)، یس (یا، سین)، ص(صاد). نام‌های دیگر این حروف عبارت‌اند از مُقَطَّعات و فَواتحُ السُّوَر.

سوره‌هایی که با این حروف آغاز می‌شوند، مکی‌اند، به جز بقره و آل عمران، که آن دو هم در سال‌های آغازین دوره مدنی نازل شده‌اند.مطابق شمارش کوفی، که از علی بن ابی طالب(ع) نقل شده است،حروف مقطعه در پاره‌ای از سوره‌ها از جمله در ابتدای سوره بقره، آل‌عمران و اعراف، یک آیه مستقل و در برخی دیگر، از جمله سوره یونس و هود، جزئی از یک آیه است.