شعر مدینه النبی(سـلام ای خــفته گــان در مـــدیـنـه )
سـلام ای خــفته گــان در مـــدیـنـه
ســـلام ای عــــــاشقان بـــی قــــریـنه
سلام ای هـــــــادیان وادی طــــور
ســـلام ای رهـــروان خـــطه طــــــور
سلام ای بــــاب جــــبرئیل مُـکـرّم
ســـلام ای عشق و عقل، اندر تو مُدغم
سلام ای قُــــبّه خــــضرای احـــمد
ســلام ای خــفته در خــــاکت مـــحـمـد
مـدینه خـاک تو عنبر سرشت است
خــــدا دانـد کــه بــهـتر از بهـشت است
مــدینه جــــــــای جـای تـــربــت تـو
گــــــواهی مـی دهد بــر غـــربــت تـــو
مــــدینه مــهبط جــــبرئیل اینجاست
هـــــــــم ایــــنجا بـاب ارباب تـقاضـاست
سـلام ای مـصطـفی را بـــر گـرفته
بـــدامـن جــــــسم آن ســرور گــــــرفـته
هـــــر آن کـس بـشنود درد و غـم تو
بـــسوزد تــــــا ابــد در مـــــاتـــم تــــــو
سـلام ای تـــــــربت زهـرای اطـــهر
ســلام ای مــــحسن نــشکفته پــــر پــــر
ســـلام ای رازهـای در تــو نهفته
بـــچاه انــدر عــــــــــلی اســرار گــــفته
سلام ای اشک زهرا در تــو جـاری
بـــه فــــقدان پــــدر در ســــــوگـــواری
شاعر:سید مهدی میر آفتاب
