محمّد صادقی اصفهانی، معروف به صادقی تهرانی

صادقی در کتاب اصول الاستنباط خود، قرآن و سنت را معیار اصول استنباط فقهی می‌داند. از دیدگاه وی قرآن و سنت، با هم تطابق دارند و محور احکام اخلاقی، عقیدتی، فردی، اجتماعی، عبادی و سیاسی…، قرآن بوده و در رتبه دوم، سنتِ منطبق با قرآن است. بر حسب نصوص، فقط قرآن، مشرِّع و نیز دلیل شرعی است. او با این شیوه، بقیهٔ مبانی استدلال و استنباط فقهی مشهور شیعه و اهل سنت، از جمله، عقل مطلق (خودبنیاد)، اجماعِ خلافِ قرآن و شهرتِ متضاد با قرآن، سیره علما، خبر واحدِ مخالفِ قرآن، قیاس، استحسان و استصلاح… را با استدلال به قرآن، مردود می‌داند.