تمام عقود نامعین هستند و رضایی
- ۰ نظر
- ۲۹ فروردين ۰۳ ، ۲۳:۱۲
اگرقبل از حادث شدن معلق علیه یکی از طرفین ،دین را ایفاءکند البته دین معلق را،چون هنوز آثار عقد جاری نشده است،پرداخت او نوعی ایفای ناروا و قابل بازپس گیری است.
باید مدت تعلیق مشخص باشد،درغیراین صورت شرط و عقد به دلیل جهل به عوضین باطل است.
با همین استدلال درخصوص تعلیق در منشا نیز برقرار است و مدت تعلیق باید مشخص باشد. و آثار عقد از زمان حصول معلق علیه جاری می شود.
1-اگرانشاءعقدمعلق باشد نوعی پیش قرارداد است.
2-اگر منشا معلق باشد.صحیح است جز در نکاح و ضمان
3-اگر التزام معلق باشد صحیح و مشروط
4-اگر عوضین معلق باشند و علم به موضوع معامله وجود نداشته باشد و موضوع مبهم است زیرا عوضین درعقد باید معلوم و معین باشد.
در دو مورد راه ندارد:
1-ضمان نقل ذمه
2-نکاح
درحدمفاد خودش یک پیش قرارداد است مانند قول نامه و صحیح است،ولی عقد اصلی تلقی نمی شود.
نوعی عقدی عهدی است.
1-بعدازانقضای مدت مزبور عقدخودبه خود منفسخ می شود.
2-صرف تعیین مدت به معنی آن نیست که عقد در آن زمان قابل فسخ نباشد.