وَأُدْخِلَ الَّذِینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ جَنَّاتٍ تَجْرِی مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهَارُ خَالِدِینَ فِیهَا بِإِذْنِ رَبِّهِمْ ۖ تَحِیَّتُهُمْ فِیهَا سَلَامٌ
و آنان را که به خدا ایمان آورده و عمل صالح کردند در بهشتهایی برند که زیر درختانش نهرها جاری است و همیشه به فرمان خدای خود در آن بهشت مخلدند و تحیت آنان در آنجا سلام است.
أَلَمْ تَرَ کَیْفَ ضَرَبَ اللَّهُ مَثَلًا کَلِمَةً طَیِّبَةً کَشَجَرَةٍ طَیِّبَةٍ أَصْلُهَا ثَابِتٌ وَفَرْعُهَا فِی السَّمَاءِ
(ای رسول) آیا ندیدی که چگونه خدا کلمه پاکیزه را به درخت پاک و زیبایی مثل زده که اصل ساقه آن برقرار باشد و شاخه آن به آسمان (رفعت و سعادت) بر شود؟
سوءنیت(ریا در گفتار و رفتار-نیات غیر الهی)
۱ـ صحیح بخاری یا (الجامع الصحیح) از ابو عبدالله محمد بن اسماعیل بخاری متوفی ۲۵۶ ه.
۲ـ صحیح مسلم از ابو الحسین مسلم بن حجاج قشیری نیشابوری متوفی ۲۶۱ ه.
۳ـ سنن ابن ماجه از محمد بن یزید بن ماجه قزوینی متوفی ۲۷۳ ه.
۴ـ سنن ابی داود از سلیمان بن اشعث بن اسحق سجستانی متوفی ۲۷۵ ه.
۵ـ جامع ترمذی یا (سنن ترمذی) از ابو عیسی محمد بن عیسی بن سوره متوفی ۲۷۹ ه.
۶ـ سنن نسائی (مسمی به مجتبی) از ابو عبد الرحمن احمد بن شعیب متوفی ۳۰۳ ه.
وَشَرَوْهُ بِثَمَنٍ بَخْسٍ دَرَاهِمَ مَعْدُودَةٍ وَکَانُوا فِیهِ مِنَ الزَّاهِدِینَ
و او را به بهایی اندک و درهمی ناچیز فروختند و در او زهد و بی‌رغبتی نمودند.
